Mad men approved

Oftewel het recept voor een instant retro-outfit:
één tafelkleed uit grootmoeders tijd en meeeeeeeters tule.
Ik stond zelf versteld van het resultaat: 'Net echt' ;-)

tule: Stoffenspektakel

stof: Blender vintageshop; tailleband: Stitch&co

Tips voor de petticoat:
*Handleiding (die ik niet helemaal volgde)
*Doe je benen een plezier en zoek zacht tule, dat krabbelt niet zo.
*De onderste band kan je het snelst afwerken met een rolzoom van de overlockmachine. Anders ben je heel lang bezig met de zoom om te spelden, als je weet dat mijn onderste band tule een dikke 8 meter lang is.

En zo ziet dat eruit tijdens de werken...
Meters tule door de woonkamer, knippen op de lijntjes en meters tule door de naaimachine.

Voila zie, een paar snelle foto's en klaar voor het feest!

satijnlint: Veritas

Jassenparade (II)

Dan was er nog jas nummer drie...

Voor zoonlief, die eind februari voor het eerst naar school mocht. Het werd een stoere bikerjas en netjes volledig gevoerd ;-) Het valt precies niet echt op, op de foto, maar onthoud dat je een ellebooglap niet in het midden van een mouw hoort vast te stikken. Hoe logisch dat op het eerste zicht ook lijkt.

Bij het inspecteren van de potentiële schooloutfits in zijn kleerkast, 

kwam ik verder tot het besef dat het ventje broeken nodig had. Ik schuimde veeeeeeeeeel winkels af, maar maatje 98 in jongensbroeken blijkt overal direct uitverkocht :-( Is dat nu omdat die mannekes hun broeken te snel verslijten? Of waren er nu net schandalig veel 2-3-jarigen die in januari een broek nodig hadden? Ik zou het niet weten. Maar ik maakte dan maar zelf nog een extra broek... uit een oude broek van mijzelf die ik nog spaarde omdat ik ze niet kon wegdoen. De schaar erin :-) volgens het recept van Minimi, een zeer charmant boek dat ik mijzelf cadeau deed.

Deze keer ook een foto met model ;-)

Die houdt niet van een rits die half openstaat, zodat de jas openflapt zoals dat eigenlijk hoort. En die gaat niet buiten zonder petje en bottekes. Die bottekes doet hij liefst zelf aan, waarbij er ook geen aandacht gaat naar het wegmoffelen van de broekspijpen, zoals u ziet.

Jas: patroon: Knippie 4/2014; stof: The Fabric Sales (Rotselaar); voering en rits: stoffenspektakel
Broek: patroon: Retrobroek - Minimi

Jassenparade (I)

Stilaan verdwijnt de wintergarderobe naar de bovenste plank en mag het weer wat luchtiger. Tijd om nog wat blogachterstand in te halen. Nu ik het eindelijk niet meer heb uitgesteld om het winters goed te fotograferen.

Een jas maken leek mij altijd zo'n gedoe en veel te moeilijk. Maar deze winter heb ik mijn angst overwonnen en dat zelfs in drievoud! Hoera!

Het begon met een uitstapje naar The Fabric Sales in Rotselaar. Daar lagen superdegelijke stofjes die zich in mijn hoofd onmiddellijk vertaalden naar lekker warme winterjassen. Zou ik het durven? Met een al even superdegelijke kortingsbon in de hand durfde ik wel een voorraad in te slaan :)

Met het idee van de bolle buik waar ik de winter mee door moest. Werden er modellen gezocht en gevonden met extra buikruimte.

1° De Chloë jas van LMV

Werd deze winter reeds uitgebreid geshowd in blogland. Ik ben nog steeds niet helemaal overtuigd van het concept van een oversized jas, maar voor zwangere vrouwen is het op zijn minst wel handig gebleken. Ik maakte hem aanvankelijk zonder voering omdat het moest vooruit gaan. Naderhand werd er een lap gewatteerde voering gekocht -ik ontdekte deze winter namelijk het bestaan daarvan:)- maar die is nog steeds niet tot in de jas geraakt. Het is dan ook niet echt zo verschrikkelijk koud geweest deze winter, of ik moet het gemist hebben. Misschien iets voor volgende winter?!

Chloë jas: patroon: LMV; stof: The Fabric Sales; drukknopen: Veritas

En neen, ik heb op dit moment geen zin meer om een winterjas te showen + Na een hele winter rond het ventje zijn kop zagen wanneer hij mij in de jas zou fotograferen (wat dus niet gebeurd is) ben ik er mij van bewust dat ik in mijn eentje voor het nodige fotomateriaal moet zorgen ;)

2° Cosy Cape

Heerlijk! Deze cape heb ik heel veel gedragen. Ideaal om de bolle buik te verstoppen -niet dat dat nodig was- én warm te houden. Het patroon is van Lady September en kocht ik op The Fabric Sales. Als er iemand meer info heeft over Lady September, let me know! Ik wil wel meer patroontjes van haar zien. Ik heb al een paar keer het internet afgespeurd zonder resultaat :(

Bij nader inzien had ik mij aan het plan moeten houden om de small te maken, ook al had ik extra ruimte nodig. Want ik heb de rug moeten voorzien van een grote plooi om de boel smaller te maken. Wat niet zo mooi is op de kraag, maar wel de enige oplossing bleek te zijn :( De plooi vind ik op de rug gelukkig dan weer wel charmant :)

Mijn tips om te onthouden: 

1) Ook al ben je zwanger, blijf bij de maat die je gewoonlijk zou maken. 

2) En specifiek voor dit patroon zou ik de armsgaten in het vervolg proberen aan te duiden en te knippen bij een eerste pasbeurt en de mouwen er inspelden bij een volgende pasbeurt, als je de cape aan je lijf hebt.

Cosy Cape: patroon: Lady September (The Fabric Sales); stof: The Fabric Sales; Knopen: Blender Vintage Shop

De derde jas maakte ik voor mijn zoon. Daarover volgende keer meer...

Duizend stukjes boekentas

"Duizend stukjes?" Hoor ik u denken: "Dat patroon ziet er toch niet zo ingewikkeld uit?"
Inderdaad het lag niet aan het patroon, maar wel aan de duizend stukjes van mijn tijd die in dit boekentasje kropen...

De ingrediënten werden reeds gekocht toen ik nog met bolle buik rondliep. Het zou het laatste projectje worden voor de nieuwe baby kwam en dus ook voor onze grote broer naar school zou gaan. Maar net voor ik de schaar wilde zetten in de gekozen stofjes besliste kleine zus daar anders over. Zo gebeurde het dat alle stukjes boekentas in een tas belandden en grote broer met zijn rugzakje gekregen in de bib naar school vertrok na de krokusvakantie.

Tussen krokus- en paasvakantie denk ik dat ik welgeteld één rustige avond heb gekend, met papa naar de voetbal, broer k.o. van de schoolweek en dus in bed en zus die voor een lekker lang avonddutje koos in plaats van het gebruikelijke 'na zeven uur laat ik mij horen en wil ik drinken tot middernacht'. Toen werd de stof geknipt, hoera! Zo memorabel dat ik het mij nog herinner.

En toen kwam het goede voornemen dat de boekentas nu echt wel klaar moest staan na de paasvakantie. Het 'gratis' rugzakje kreeg al wat sleet en een deadline van tijd tot tijd kan geen kwaad. Maar na elk lapje stof dat gespeld werd en na elk naadje dat gestikt werd, werd mama weggelokt van haar naaitafel. Door broer die sneller dan gepland een einde maakte aan zijn dutje, zus die een propere luier nodig had of hongerig was of huilerig of... elke mama kent dat wel zeker...

Maar, de boekentas kon op tijd worden afgewerkt en na de paasvakantie kan u dus een fiere mama en peuterzoon aan de schoolpoort vinden, met de nieuwe boekentas.

Patroon: Vlaanderen naait! (met eigen aanpassingen)
Stof: grijze wolvilt uit de voorraad van meter Ilse en autootjes van Stenzo (stoffenspektakel)
Fournituren: de Naaiboetiek (Haacht), Stitch & Co (Mechelen) en stoffenspektakel
De stof werd behandeld met HG waterdicht voor textiel (dat leek mij wel handig voor de boekentas van een peuter)

Vrolijk Pasen!

Niet vergeten... er liggen eitjes in de tuin!

 De paashaasjes zijn druk in de weer met hun egg-mobieltjes...

patroon: Ami loves gurumi

een andere blogster deed het mij voor, maar ik vind het niet meer terug :-(

laat maar weten dan voeg ik met plezier een link toe ;-)

De kippen kakelen erop los...

 idee: Pinterest (egg carton crafts)

En mijn peuterzoon leverde prachtig werk op school bij juf Katrien...

Vrolijk Pasen!

En toen waren er suikerbonen... voor ons zusje

Ai, ai, ai, lang geen berichten meer gepost op de blog, deels te verklaren door wat u hieronder leest. Maar verder ga ik geen pagina's vullen met het zoeken naar excuses waarom er niet eerder gepost werd. Ik ga er gewoon weer invliegen...

Op 17 februari werd ons zusje geboren!
Deze keer ben ik er wel in geslaagd om de zakjes met suikerbonen zelf te vullen en dat voor het kind ter wereld kwam (nvdr: mijn zoontje werd vier weken te vroeg geboren en toen zijn de schoonzussen moeten inspringen om de zakjes te vullen toen het kind er al was, zie eerder bericht).

Eerst waren er de wijnkistjes, waar ik zo ongeveer een jaar geleden aan begon omdat ik een sleutelkastje wilde in onze hal. De kistjes zijn niet aan de muur geraakt voor onze verbouwingen startten en bleven achter onder het stof van uitgebroken muren, vloeren, ramen en plafonds. Toen we half december terug verhuisden naar onze vernieuwde stek, kwam ik de kistjes weer tegen. Ondertussen met een bolle buik, ging er een lichtje branden. Dit zou de display worden voor de suikerbonen...

Alle eer aan Justine van Studio Blanche die aan de hand van een foto van de kistjes een prachtig geboortekaartje ontwierp. Helemaal mijn ding! En zo ging de bal aan het rollen...

Het stofje dat eerder werd meegegraaid op het stoffenspektakel werd overboord gegooid omdat het niet goed genoeg paste in het plaatje (oranje-bruin-geel). En er werden webshops afgeschuimd om het ideale stofje te vinden, dat ik uiteindelijk vond bij Stoffenmie. Hoera voor mij, want dat was dan nog tijdens de solden. En geloof het of niet, de eerste keer dat ik online stofjes heb gekocht.

Ik nam het beste uit de handleidingen van Pieke Wieke en Minnie Mie en maakte de zakjes op zo'n manier dat het mij het minste werk leek, met het mooiste resultaat. Mijn tips en tricks:
1) De zakjes werden niet gevoerd, maar wel omgezoomd tot onder de strik. Ik knipte eerst lange stroken met een hoogte gelijk aan de gewenste hoogte van het zakje (+ zoomwaarde) en stikte de zoom in deze stroken, die ik pas daarna verknipte tot individuele zakjes.
2) Het lint voor de strik werd dubbelgevouwen tussen de zijnaad gespeld zodat deze in één keer vastzat bij het stikken/overlocken van de zijnaad.
3) De zijnaad (en ook de bodem) van de zakjes werden in  één keer gestikt en afgewerkt met de overlock. Hiervoor liet ik alle zakjes na elkaar door de overlock gaan (waardoor je een soort vlaggenlijn bekomt) en knipte ze daarna los van elkaar. Alle zakjes gaan dus twee keer door de overlock: één keer voor de zijnaad en keer voor de bodem.

Plots kreeg ik het in mijn hoofd dat ik de naam op de zakjes wou flocken. Zelf knippen zou gekkenwerk geweest zijn, maar met de handige snijmachine van Supermam lukte dat perfect. Nog eens bedankt daarvoor!

Om het lijstje volledig te maken: de wikkels voor de bellenblazers bestelde ik online bij Publibytes.

Van het geheel werd en word ik superblij! Tadaa...

The DIY way of life

Samen met de bolle buik komt er een kaartje waarmee het toegelaten is om je neer te ploffen in een eerste klasse NMBS-zetel. Zo komt het dat ik in een ochtendspits terecht kwam in een volle trein richting Brussel in een eerste klasse coupé. Ik ging zitten en dook ijverig in mijn tas op zoek naar haakpen en bolletje wol. Al hakend begon ik rond te kijken...

Stel het u voor: mijn medereizigers waren bijna uitsluitend mannen in een donkergrijs tot zwart maatpak, met wit of lichtblauw hemd en een stropdas en zwart glimmende schoenen met punt. De regenmantel aan het haakje en aktetas in de aanslag. In de handen van zo'n 'maatpakker': een laptop, smartphone, tablet of exemplaar van 'De Tijd'. En dan ikke, met een knalrood kleedje en geelgroene regenjas. Het haakwerk op mijn schoot, zijnde een babydekentje met strepen in paars, lila en appelblauwzeegroen.

Op zo'n moment kan je maar één ding doen en dat is glimlachen...
Geen leven in grijs maatpak voor mij, maar een kleurrijke DIY way of life :)

Preview: babydekentje naar een patroon van Drops design